اولين نکته قابل توجه اين است که ميوه‌ها اگر نشسته و آلوده باشند، احتمال ابتلا به بيماری‌های عفونی گوارشی و از جمله حصبه و مسموميت‌های غذايی را مطرح می‌سازند. در واقع بسياری از مصرف کنندگان اين ميوه‌های کال بهاره معتقدند که آنها «سرد» هستند و مصرف زياد آنها موجب عوارضی از قبيل دل به هم خوردگی، تهوع، اسهال، سردرد و دل درد می‌شود. واقعيت اين است که گرد و غبار نشسته بر روی ميوه‌ها حاوی بسياری از ميکروب‌هاست که خوردن اين ميوه‌های آلوده موجب ايجاد عوارضی شبيه همان «سردی» مي‌كند.
نكات بهداشتي
بسياري از خريداران و بويژه کودکان با ديدن اين گونه ميوه‌ها بر روی چرخ دستی‌ها و بساط ميوه فروشی‌ها که ظاهری تميز و خيس دارند، به گمان اينکه اين خوراکي‌ها توسط فروشنده تميز شده‌اند آنها را خريده و بلافاصله پس از خريد با پاشيدن مقداري نمک آنها را ميل می‌کنند؛ در حالي که واقعا اين خوراکي‌ها اصولا شسته و ضدعفونی نشده‌اند و آبی که بر روی آنها پاشيده می‌شود صرفا برای تازه و خوش منظره نگه داشتن آن‌هاست تا خريداران را جلب کند. برخي از اين ميوه‌ها تنها با آب جوی، چاه و ديگر آبهای غير خوراکي توسط فروشنده‌ها شسته شده و بنابراين فرد مصرف کننده را گرفتار بيماري‌هاي گوارشي و حتي بسياري از بيماري‌هاي عفوني که تمام بدن را مبتلا کرده و عوارض جدی در پی دارند، می‌نمايد. بيماري حصبه نوعي عفونت باکتريايي دستگاه گوارش ناشي از مصرف آب و مواد غذايی آلوده است که مي‌تواند تمام افراد بی احتياط را در کليه سنين مبتلا کند، اما شدت اين بيماري در کودکان و افراد بالاي 60 سال بيشتر است و عوارضی از قبيل کاهش شديد آب و املاح بدن، سوراخ شدن روده‌ها، خونريزي دستگاه گوارش، عفونت استخوان و زردی را ايجاد می‌کند.
مسوميت‌های غذايی ناشي از باكتري
مسوميت‌های غذايی ناشی از باکتري‌هايی مثل باسيلوس سرئوس و استافيلوکوک اورئوس نيز از جمله بيماری‌هايی هستند که در اثر مصرف غذا و ميوه آلوده فرد را مبتلا کرده و عوارض خود را به او تحميل می‌کنند. ميوه درخت بادام از ابتدای رويش تا حدودی پس از آن سفت و سخت بوده و در ابتدا قشر خارجي آن سبز رنگ و پوشيده از كرك ظريفی است و در داخل آن، روکشی قرار دارد که در ابتدا سفيد و نسبتا نرم بوده و مغز بسيار آبکی و نازک بادام را در خود نگهداری می‌کند. به مرور پوسته‌های رويی و داخلی بادام سخت تر شده و مغز بادام نيز شکل نهايی خود را می‌يابد. از زمانی که ميوه هنوز خيلی جوان است و هنوز رشد کامل نکرده و کال است، به آن چغاله بادام گفته می‌شود. البته لازم به ذکر است که بادام و بويژه انواعی از آن که مقداری تلخی دارند، حاوی مقدار بسيار کمی اسيد سيانيدريک (ترکيبی از سم خطرناک سيانور) هستند که مصرف بسيار زياد و غير منطقی آنها می‌تواند به مسموميتی از خفيف تا متوسط در فرد مصرف کننده منجر شود. بادام تلخ وحشی مقدار بيشتری سم داشته و حتی وقتی چندبار در آب نمک جوشانده و آب حاصله دور ريخته شود نيز هنوز دارای اندکی ماده سمی می‌باشد. با اين وجود، لازم به ذکر است که مصرف مقدار کمی بادام شيرين و يا بادام وحشی تلخی گرفته، برای سلامتی مضر نبوده و نافع نيز می‌باشد. درباره چغاله بادام لازم به ذکر است که در قديم معتقد بودند اين ميوه کال، لثه و ريشه دندان را تقويت نموده و براي خشكي دهان مفيد مي‌باشد.
نكته قابل توجه
در خاتمه يادآوری می‌شود که مصرف گوجه سبز و چغاله بادام کاملاً تميز و ضدعفونی شده و يا کمپوت و خورش و ترشی اين ميوه‌ها در حد مناسب، هيچ گونه خطری را متوجه مصرف کننده نمی‌کند و مواد مغذی مناسبی را نيز به بدن می‌رساند. اميد که در اين ايام با مصرف متعادل و مناسب مواد غذايی به سلامت خود و اطرافيان کمک کنيم.
خواص گوجه سبز
گوجـه سبـز نيز جزء اوليـن ميـوه‌هايی است كه در فصل بهار به بـازار می‌آيـد. برخلاف تصور بسياری از مردم، گـوجه سبـز نيز به خودی خود، اگر به مقدار مناسب مصرف شود، خـاصيـت مسـهـلـى نـدارد و تنها ممكن است خوردن گوجه سبز نشسته ميکروب‌هايی را وارد بدن سازد که به ناراحتی‌های گوارشی از قبيل دل درد و اسهال منجر شوند. اين ميوه به دليل اينکه حاوی برخی ويتامين‌ها و نيز پيش ساز ويتامين A می‌باشد، براى کمک به درمان شب‌كورى و نيز رشد بدن (درصورت مصرف تمام مواد غذايی ديگری که مورد نياز کودکان هستند)، مفيد است. گوجه سبز دارای ويتامين‌های B و C است و به همين جهت براى آرامش اعصاب نيز مفيد می‌باشد ولی البته مصرف زياد آن حالتی از حساسيت موقت را در دهان و دندان‌های مصرف کننده ايجاد می‌نمايد. هر صدگرم گوجه سبز 30 کيلوکالری انرژی دارد.
