مهندس حسن بنی هاشمی؛ مولف كتاب سبزیكاری در سطح كم
همانطور كه از نام آن پیداست موطن اصلی آن ایران و از اینجا به سایر نقاط جهان راه یافته است. این سبزی از خانواده‌ی پیاز است.
سبزی‌هائی مانند پیازچه، موسیر و سیر جزو این خانواده هستند كه دارای غده‌ی كوچكتر و سفید رنگ‌تر از پیازچه بوده و از برگ‌های آن به عنوان سبزی خوردن استفاده می‌نمایند.
بذر این سبزی را می‌توانید در فصل بهار و پاییز به صورت خطی و با فاصله حدود 20سانتیمتر در قسمت سایه آفتاب درون باغچه یا جعبه و گلدان بكارید.
برای هر مترمربع 2 گرم بذر مرغوب كافی می‌باشد.
پس از سبز شدن در حالیكه بوته‌ها كوچك و ریز هستند و هنوز خوراكی نشده‌اند بهتر است آنها را با قیچی از یك سانتیمتری خاك چیده و به مصرف برسانید تا در رویش بعدی، برگ‌ها بزرگتر، قوی و خوراكی و مرغوب‌تر شوند.
این سبزی چند سال دوام می‌آورد و نیاز به كشت همه ساله ندارد. ولی به مقداری كود اَزُته پس از برداشت مرحله‌ی اول نیاز دارد و در آب و هوای معتدل، سرد و مرطوب بازدهی آن بیشتر است.
اگر به صورت ردیفی در كِرت كاشته شود، عملیات وجین و سله‌شكنی به آسانی در آن انجام می‌گیرد.
فاصله‌ی ردیف‌ها بین 20 - 25 سانتیمتر می‌باشد. این گیاه دارای ویتامین A و B1 و C و پتاسیم، آهن و املاح معدنی زیادی است.
