مهندس حسن بنی هاشمی، مولف كتاب سبزیكاری در سطح كم
می‌گویند سیر به صورت خودرو در شرق هندوستان وجود داشته است. موطن اصلی آن تا به حال شناخته نشده است. برخی آن را بومی نواحی جنوبی اروپا و بعضی‌ها بومی جنوب شرق آسیا می‌دانند.
سیر گیاهی است دائمی، ولی برای تولید به صورت یكساله كشت می‌شود. سیر اگر در خاك قوی و غنی و یا در خاك لوم شنی و سست كه دارای مواد آلی و غنی باشد كاشته شود بهترین رشد را دارد.
سیر از تعدادی پیاز كوچك و پهن تشكیل شده و به آنها سیرچه می‌گویند. توجه داشته باشید قبل از اقدام به كاشت، سیرچه‌ها را نباید از هم جدا كرد.
معمولا سیر را در آب و هوایی معتدل، نیمه گرمسیری و نیمه سردسیری در پاییز یا اوایل زمستان می‌كارند تا گیاه از رشد بالایی برخوردار باشد.
بهتر است قبلا غده‌ها را در درون جعبه‌ای با خاك مرطوب كاشته و پس از جوانه زدن آن را به زمین اصلی منتقل نمایید.
فاصله‌های كاشت بین 15 تا 20 سانتیمتر و عمق كاشت بین 3 تا 5 سانتیمتر است. به علت سطحی بودن ریشه این غده، باید در هنگام وجین و سله‌شكنی دقت كنید كه به ریشه‌های آن صدمه‌ای وارد نشود.
در هنگام رشد نیاز به كود ازته به صورت كود سرك دارد. برداشت آن هنگامی است كه برگ‌های آن تقریباً خشك شده و در حال ریزش است.
از آفات سیر می‌توان مگس سیر را نام برد و از بیماری‌های عمده زنگ سیر است. مصرف سیر در تنظیم گردش خون و به علت دارا بودن آنتی‌بیوتیك برای درمان بیماری‌های باكتریایی توصیه می‌گردد.
ماده آلی كه باعث طعم ویژه این گیاه می‌شود آلیسین نام دارد.
