تحریریه آشپزباشی
وارث اکبر مشتی از صدسالگی بستنی می‌گوید
ماده‌ی رنگارنگ لطیف و خوش‌طعمی که حالا در همه فصل‌های گرم و سرد سال در هر شهر و روستا مشتری دارد زمانی فقط مختص شاهان به فرنگ رفته دربار قاجار بود و اگر آشپزباشی مظفرالدین شاه، بعد از بیرون آمدن از کاخ سلطنتی آن را به اکبر مشتی نمی‌آموخت معلوم نیست چه زمانی مردم پایتخت و بعد از آن ایران می‌توانست در تجربه خوشایند خوردن بستنی با غربی‌ها همراه شوند.
75 سال از آن زمان گذشت و هر چند در هر جا برای فروش و رونق بستنی‌فروشی نام اکبر مشتی را روی آن می‌گذارند اما در واقع اکبر مشتی واقعی جز مغازه‌ای کوچک در تجریش هیچ کجا شعبه دیگری ندارد.
سال‌ها از درگذشت اکبر مشتی می‌گذرد و پسرخوانده او برایمان از شکل‌گیری شغل ثابت بستنی‌فروشی، تولید بستنی و استقبال مردم در روزها و سالهای نخست می‌گوید:
«اکبر مشهدی ملایری شوهر عمه من که بچه‌دار نمی‌شد من را به فرزندخواندگی از برادر خانمش گرفت و من از کودکی شاهد بودم که پدرخوانده‌ام مشاغل مختلفی را تجربه کرد تا آنکه یک روز آشپز دربار مظفرالدین شاه به او و ممدریش پیشنهاد می‌کند که بستنی تولید کنند.
آن زمان درست کردن بستنی به شکل دستی صورت می‌گرفت و یخ آن از نقاط ییلاقی تهران به سختی آورده می‌شد و در زمینی که حفر شده بود، نگهداری می‌شد.
به عمل آوردن بستنی نیز 4 تا 5 ساعتی به‌طور دستی و در بشکه‌های چوبی صورت می‌گرفت و کار پرزحمت و وقت‌گیری بود. ممدریش برای همین، کار را بعد از دو سال رها می‌کند.
اما پدرخوانده من اکبرمشهدی ملایری به این کار ادامه می‌دهد. او دو ویژگی منحصر به فرد را به بستنی ایرانی اضافه می‌کند اول افزودن زعفران و دیگر سر شیر و خامه به‌طوری که حتی امروزه نیز ما به شیر خامه اضافه می‌کنیم».
اکبر مشتی آن زمان و حالا هم فرزندخوانده او هنوز هم از گیاهان دارویی به جای مواد شیمیایی برای به عمل‌آوری بستنی استفاده می‌کنند و به همین علت است نام این نوع بستنی بعد از این همه سال ماندگار شده است. نامی که بستنی‌فروشان بسیاری در سراسر جهان برای کسب اعتبار از آن استفاده می‌کنند.
محمد ملایری می‌گوید: «ما در هیچ کجا شعبه نداریم، خودم استخدام وزارت نفت بودم تا مدتی این کار را کنار گذاشتم تا آنکه شبی اکبر مشتی را به خواب دیدم از من می‌خواست به این کار مجددا رونق ببخشم».
او الان سه پسر دارد و قرار است به‌طور رسمی با همت یکی از پسرانش «بستنی اکبر مشتی» را تا حد امکان صنعتی و به شکل برندی تولید کنند.
اکبر مشتی در سال 1257 در یکی از روستاهای شهرستان ملایر به دنیا می‌آید و برای کار به تهران می‌آمده که راهزنان برادر او را با خود می‌برند. این پسر جوان همه کاری از جمله انتقال شکر و چای از شهرستان‌ها و حمل‌ونقل هیزم و میوه‌فروشی انجام می‌دهد تا آنکه به فکر کاری متفاوت می‌افتد.
«او از نیمه شب بیدار می‌شد بستنی را درست می‌کرد و در طول روز به صورت دوره‌گردی به فروش می‌رساند» اما او هدف‌های بزرگتری در سر داشت او می‌خواست دیگران برای خوردن بستنی پیش او بروند نه آنکه در کوچه‌ها به دنبالش باشند. بنابراین اولین مغازه بستنی‌فروشی‌اش را در شهر ری افتتاح می‌کند...
برای خواندن بخش دوم - مشتی بودن ویژگی بستنی ماست- اینجا کلیک کنید.
