این ضربالمثل را به غذاها نیز تعمیم می‌دهند؛ غذاهائی كه برای شما ناخوشایند است، چه بسا برای شخص دیگر دلچسب و لذیذ باشد؛ از زبان گاو گرفته تا پای مرغ و كِرم و قورباغه‌ی سرخ‌كرده، تعداد این غذاهای به نظر عجیب، بسیار زیاد است و معمولاً هم طعم‌های مختلفی دارند. اگر تصمیم گرفته‌اید كه برنامه‌ی غذائی خود را تغییر دهید تا شاید اشتهایتان برای غذا خوردن بهتر شود، می‌توانید به این غذاهای عجیب و غریبی كه در برخی نقاط دنیا خوردن آن‌ها رواج دارد، نیز بیندیشید:
1. ساندویچ‌های مغز سرخ‌كرده [Fried-brain sandviches]
پیش از شیوع بیماری جنون گاوی، از مغز سرخ‌كرده‌ی گاو، ساندویچی تهیه می‌شد. بعد از پختن مغز و سرخ كردن آن، بخش‌های خردكرده‌ی مغز را داخل نان ساندویچ می‌گذاشتند و می‌خوردند. هنوز هم در جاهای بسیاری از كره‌ی زمین، تهیه‌ی این نوع ساندویچ رایج است. مغز گاوها و گوساله‌های اِل‌سالوادور و مكزیكو- كه در اسپانیا طرفداران بسیاری دارد- سِسون نامیده می‌شود و مردم، علاقه‌ی زیادی به خوردن ساندویچ مغز دارند. مغز، بافتی خمیرمانند دارد. استفاده از سُس داغ، طعم بسیار دلچسبی به این ساندویچ می‌دهد.
2.صدف صخره‌ای [Rocky oyster]
چه چیزی در مورد صدف صخره‌ای عجیب به نظر می‌رسد؟ شاید این‌كه این نوع از صدف را در عمق آب‌ها نمی‌یابند. این نوع صدف را «صدف چمنزار» نیز می‌نامند و در بخش‌هائی از ایالات متحده و كانادا، مصرف زیادی دارد. محتویات درون صدف را، بعد از جوشاندن، در آرد سوخاری می‌غلتانند تا آغشته به‌آرد شود. آن‌گاه سرخ می‌كنند و با یك نوع سُس مخصوص بسیار لذیذ می‌خورند.
3. هاكارل [Hakarl]
یكی از عجیب‌ترین غذاهای دنیا، «هاكارل» است. برخی از مردم، هاكارل را چندش‌آور‌ترین غذا می‌دانند. این غذا، از سگ دریائی گرینلند تهیه می‌شود. سگ دریائی را به مدت 2-4 ماه مانند ترشی در ظرفی می‌گذارند و درِ آن را می‌بندند و بعد از گذشت این مدت زمان، شروع به خوردن آن می‌كنند. این غذای ایسلندی، به‌شدت بوی آمونیاك می‌دهد و تقریباً در تمام سوپرماركت‌ها و مغازه‌های ایسلند یافت می‌شود. معمولاً به هنگام خوردن آن، از خلال دندان استفاده می‌شود.
4. فوگو [Fugu]
فوگو، یك لغت ژاپنی است به معنی ماهی سمی كه پُر از سم تِترودوتكسین است. این سم، بسیار كشنده است. فقط سرآشپزهای بسیار ماهر- كه حداقل 2 سال دوره دیده‌اند و مورد امتحان و آزمایش قرار گرفته‌اند- می‌توانند این ماهی را بپزند. برخی از استادان آشپزی، گاهی وقت زیادی صرف جدا كردن سم این ماهی می‌كنند تا ماهی به هنگام خوردن در دهان طعم خوبی داشته باشد. طعم خوب این ماهی باعث شده تا دیگر كسی به سمی بودن آن فكر نكند.
