بر اساس تحقیقات انجام شده فیبرهای رژیمی خطر بیماری‌های معده‌ای‑روده‌ای (گوارشی)، دیابت، چاقی، بیماری‌های قلبی‑عروقی و بعضی از سرطان‌ها مثل سرطان كولون و ركتوم را كاهش می‌دهند. انبه همچنین محتوای آنزیم‌هایی است که خاصیت آرامش‌بخش برای معده دارند. بعضی تحقیقات نشان می‌دهند كه انبه از پوسیدگی دندان‌ها جلوگیری می‌كند. در مطالعه‌ای که سال 2007 در کشور هندوستان انجام گرفت، اثر عصاره انبه بر روی چهار میكروارگانسیم که باعث پوسیدگی دندان‌ها می‌شوند (استرپتوکوکوس موتانس [Mutans]، استرپتوکوکوس سالیواویوس [salivavius] استرپتوکوکوس میتیس [mitis] و استرپتوکوکوس سانگیوئیس [sanguis] مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد كه جویدن شاخه‌های کوچک انبه که در جمعیت‌های روستایی و شهری هندوستان جهت پاکیزگی دندان‌ها مرسوم است، باعث بهبود پوسیدگی دندان‌ها نیز می‌شود.
خواص غذایی و دارویی انبه
انبه به دلیل داشتن كالری، برای چاق شدن افراد لاغر مفید است. این میوه ملین بوده و موجب بهبود هموروئید (بواسیر) و یبوست نیز می‌شود. همچنین حرارت بدن و تب را کاهش می‌دهد. ویتامین‌های A و C موجود در انبه هر دو آنتی‌اکسیدان بوده و از آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد و در نتیجه ریسک برخی سرطان‌ها را كاهش می‌دهد. با توجه به مقدار ناچیز سدیم موجود در انبه این میوه برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا مناسب است.
ارزش غذایی انبه
هر 100 گرم انبه رسیده 57 كیلوکالری انرژی تولید می‌كند و شامل موادی همچون فسفر (16 میلی‌گرم) آب ( 82گرم) آهن (7/0 میلی‌گرم)، پتاسیم (180 میلی‌گرم)، سدیم (2 میلی‌گرم) ویتامین A (300 میكروگرم)، پروتئین (7/0 گرم)، چربی (2/0 گرم)، کلسیم (12میلی‌گرم) ساكارز (10 گرم) و ویتامین C (37 میلی‌گرم) می‌باشد.
توصیه‌ها
انبه چون گرم است، برای افراد گرم مزاج مناسب نیست و این اشخاص باید آن را با سکنجبین بخورند. هضم انبه برای بعضی افراد مشكل است و بهتر است از خوردن آن امتناع كنند. اگر خوردن انبه ایجاد نفخ می‌کند باید آن را با زنجبیل مصرف نمود. افرادی که محدودیت رژیم پتاسیم دارند (مثل رژیم غذایی برای نارسایی کلیه) باید از مصرف انبه پرهیز کنند. مصرف انبه، به خصوص ترشی آن، با معده خالی ایجاد ناراحتی معده می‌کند؛ بنابراین بهتر است میوه انبه بعد از غذا و ترشی آن همراه با غذا میل شود.
