اسپاگتی نزدیک به یک هزار سال قبل و به‌عنوان بخشی از تهاجم فرهنگی و مذهبی به اروپا آمد. در سال ۸۲۷ میلادی به دنبال اشغال جزیره سیسیل توسط مسلمانان، آنان علاوه بر بادام و لیمو، گندم را هم از آفریقای شمالی به سیسیل آوردند. مقدار پروتئین این گندم‌ها تا آن حد زیاد بود که می‌شد پاستایی که قابل خشک کردن و ذخیره کردن است از آن تهیه کرد. اسپاگتی میلیارد‌ها طرفدار در سراسر جهان دارد. اما چند نفر از آن‌ها می‌دانند از چه زمانی تولید آن آغاز شده؟ اگر اطلاعات زیر باعث نشود که شما بنشینید و یک بشقاب اسپاگتی بخورید، معلوم می‌شود هوس هیچ‌چیز دیگری را هم نخواهید کرد.
اسپاگتی حدود هزار سال قبل تولید شد
اسپاگتی نزدیک به یک هزار سال قبل و به‌عنوان بخشی از تهاجم فرهنگی و مذهبی به اروپا آمد. در سال ۸۲۷ میلادی به دنبال اشغال جزیره سیسیل توسط مسلمانان، آنان علاوه بر بادام و لیمو، گندم را هم از آفریقای شمالی به سیسیل آوردند. مقدار پروتئین این گندم‌ها تا آن حد زیاد بود که می‌شد پاستایی که قابل خشک کردن و ذخیره کردن است از آن تهیه کرد. اولین مدرک تولید اسپاگتی در خاک ایتالیا در نوشته‌های یک جغرافیدان عرب در اواسط قرن دوازده میلادی دیده می‌شود. او به بسیاری از محموله‌های اسپاگتی اشاره می‌کند که در محلی در پالرمو در سیسیل که حالا یک کارواش است، تولید می‌شود.
وجه تسمیه اسپاگتی به شکلش برمی‌گردد
اسپاگتی اسم جمع کلمه ایتالیایی «اسپاگتو» است که از لغت «اسپاگو» به معنی رشته یا نخ یا ریسمان گرفته شده.
اسپاگتی ساده‌ترین شکل پاستاست که در مقیاس انبوه تهیه می‌شود
قدیمی‌ترین و بزرگترین کارخانه پاستا سازی جهان کارخانه باریلاست که در پارما در شمال ایتالیا قرار دارد. در اینجا آرد گندم خشک و سخت را به ۱۵۰ شکل مختلف پاستا تبدیل می‌کنند. اسپاگتی ساده‌ترین شکل پاستا است که در مقیاس تجارتی تهیه می‌شود و طول رشته‌های اسپاگتی که خانواده باریلا هر روز تولید می‌کنند به کیلومتر‌ها می‌رسد.
نباید اسپاگتی را با اسپاگتونی یا اسپاگتینی اشتباه کرد
اسپاگتونی نوع کلفت‌تر اسپاگتی است که پخته شدنش زمان بیشتری می‌برد و اسپاگتینی نوع نازک‌تر است که در نتیجه در مدت‌زمان کمتری پخته می‌شود. رشته‌های کاپلینی حتی از اسپاگتینی هم نازک‌تر است و قطر آن در حدود ۰.۸۵ تا ۰.۹۲ میلی‌متر است. حتی رشته‌های نازک‌تری هم به اسم «موی فرشته» (کاپلینی) وجود دارد. این نوع اسپاگتی به‌صورت رشته‌ای نیست و غالباً آن را به شکل آشیانه پرنده درست می‌کنند.
در گذشته، رشته‌های اسپاگتی به‌مراتب درازتر بود
در ابتدا درازای بیشتر رشته‌های اسپاگتی نزدیک ۵۰ سانتیمتر بود. در نیمه قرن بیستم بود که رشته اسپاگتی‌هایی که طولشان کمتر بود بیشتر طرفدار پیدا کرد. امروزه اندازه معمول رشته‌های اسپاگتی بین ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر است.
اسپاگتی بولونز، در حقیقت اختراع انگلیسی‌هاست
بدون شک الهام‌بخش اسپاگتی بولونز، نوعی ماکارونی با سُس مخصوص است که غذای سنتی ناحیه بولونی ایتالیاست. ولی در دهه ۱۹۵۰ انگلیسی‌ها ساختن اسپاگتی بولونز خودشان را شروع کردند. آنچه که انگلیسی‌ها به اسم «اسپاگ بُل» می‌شناسند و بسیار دوست دارند، در بریتانیای پس از جنگ و با موج تازه مهاجران ظاهر شد. یک دستور طبخ اسپاگتی بولونز پرطرفدار در کتاب «آشپزی ایتالیایی» که الیزابت دیوید، در سال ۱۹۵۴ نوشته دیده می‌شود. مواد لازم برای تهیه این سُس، رُب گوجه‌فرنگی، گوشت چرخ‌کرده گاو، قارچ و پیاز است. روبرتو، سرآشپز رستوران معروف ایتالیایی ریور کافه در لندن، می‌گوید: «اگر به ایتالیا بروید نمی‌توانید اسپاگتی بولونز پیدا کنید. در آنجا وجود ندارد. این یک خوراک انگلیسی است.»
اگر دنبال یک غذای سنتی ایتالیایی هستید سراغ اسپاگتی کاربونارا بروید
ممکن است در ایتالیا نتوانید اسپاگتی بولونز پیدا کنید، ولی غذای بسیاری از ایتالیایی‌ها پاستاست. اسپاگتی که سُس آن مخلوط سیر و روغن زیتون است یک پاستای سنتی ناپل است. اسپاگتی آلا پوتانسکا، با سُسی که از گوجه‌فرنگی، زیتون، کبر (کیپر) و سیر است، تهیه می‌شود. یک سُس دیگر اسپاگتی با صدف پخته می‌شود و البته اسپاگتی کاربونا که مورد علاقه بریتانیایی‌هاست. مواد اولیه این سُس که مخصوص رُم است، تخم‌مرغ، پنیر سفت و گوشت دودی شکم خوک است.
برای این‌که رشته‌های اسپاگتی به هم نچسبد آن را هم بزنید
راه پختن اسپاگتی این است که آن را در یک دیگ آبجوش نمک‌دار بریزید و هم بزنید و بعد بگذارید ۱۰ تا ۱۲ دقیقه آرام‌آرام بپزد. بیشتر ایتالیایی‌ها می‌گویند شوری آب اسپاگتی باید به اندازه نمک آب دریا باشد، به همین جهت از این‌که یک قاشق غذاخوری پُر نمک به آب اسپاگتی اضافه کنید ترسی نداشته باشید. نکته مهم‌تر این است که انتظار نداشته باشید اضافه کردن روغن، مانع به هم چسبیدن رشته‌های اسپاگتی شود. این روغن فقط روی سطح آب می‌ماند. راه جلوگیری از چسبیدن رشته‌ها تنها هم زدن آن است. موقعی که شما اسپاگتی را به آب در حال جوشیدن اضافه میکنید بلافاصله نشاسته‌اش خارج می‌شود که سبب می‌شود سطح پاستا چسبناک شود. هم زدن پاستا سبب می‌شود رشته‌ها به هم نچسبند؛ تا زمانی که پختن پاستا ادامه دارد نشاسته آن داخل آب می‌شود.
بزرگترین پرس غذای اسپاگتی در یک استخر شنا سرو شد
رکورد بزرگترین پرس اسپاگتی را رستوران بوکا دی بپو، در کالیفرنیا شکسته است. در مارس سال ۲۰۱۰، صاحبان این رستوران یک استخر شنا را با بیش از ۶ هزار و ۲۵۱ کیلو پاستا و ۱۰ گالن سُس مارینارا، پُر کردند.
