چند وقت پیش مطلبی می‌خواندم که در آن اشاره شده بود آزمایشی صورت گرفته که در آن، به افرادی که تا حدی افسرده بودند، و همچنین به افراد معمولی یک دسته گل داده شده و هر دو گروه، در همان لحظه‌ی نخست که دسته گل به آنها اهدا می‌شده، خنده بر لب‌هایشان شکفته و شاد شده‌اند. بعد از خواندن این مطلب دقت بیشتری کردم و افراد مختلف را در زمانی که گل دریافت می‌کردند زیر نظر گرفتم و متوجه شدم که این مطلب، در تجربیات من هم صحت دارد. یعنی افراد به محض دیدن و دریافت گل خوشحال شده یا اقلاً لبخند می‌زدند. این قدرت جادویی گل و گیاه است که می‌تواند ما انسان‌ها را شاد کند و باعث تقویت روحیه‌مان شود. پس چرا هر چه بیشتر از این قدرت جادویی بهره نبریم؟
گیاهان سبز و شاد کننده!
گمان نکنم کسی باشد که از گل و گیاه خوشش نیاید و دوست نداشته باشد گوشه‌ای از منزلش را به گیاهان سبز و زیبا اختصاص دهد. اما برخی از ما کمی تنبلی کرده یا گمان می‌کنیم نگهداری گلدان‌های آپارتمانی سخت است و در نتیجه خود و خانواده‌مان را از آن محروم کرده‌ایم.
چه بهتر که با آمدن بهار و زنده شدن طبیعت، ما نیز بخشی از طبیعت را به خانه بیاوریم و به جای خریدن اشیاء و وسایل معمولی منزل، موجودات سبز زنده و هیجان انگیز را به زندگی‌مان راه دهیم و باعث شادی خانواده شویم.
ضمن این که این گیاهان مراقبت چندانی هم لازم ندارند و با کمی آب و نور می‌توانند تا مدت‌ها باقی بمانند و همنشین زیبای منزل ما باشند.
کودکان و گلدان‌های سبز
بیش از بزرگسالان، این کودکان هستند که عاشق گیاهان می‌شوند و ما می‌توانیم ارتباط با طبیعت را از راه ارتباطی که با گلدان‌ها داریم به کودکانمان یاد بدهیم.
برای مثال می‌توانیم برای هر کدام از فرزندانمان یک گلدان جدا بخریم و او را مسئول نگهداری از گلدان کنیم. بدین ترتیب کودکمان یاد می‌گیرد که مراقبت و پرورندگی به چه معناست و روحیه پرورندگی در فرزندمان رشد می‌کند.
همچنین با نگهداری و آب دادن صحیح به گلدان، مسئولیت پذیری را به او یاد می‌دهیم. می‌توانیم از فرزندمان بخواهیم روی گیاهش اسم بگذارد و آن را با اسم جدیدش
صدا بزنیم.
همچنین به او یاد بدهیم که با صحبت کردن با گیاهش و ابراز محبت به آن، انرژی مثبت برای گیاه می‌فرستد و در نتیجه گیاه هم او را دوست خواهد داشت و بهتر رشد کرده و انرژی مثبت برای او و همه ما که در منزل هستیم خواهد فرستاد. به فرزندمان یاد بدهیم که گیاهان زنده‌اند و می‌توانند با ما ارتباط برقرار کنند و بدین ترتیب روحیه علاقمندی و حفظ محیط زیست را در فرزندانمان ایجاد کنیم.
گیاهان حس گرهای طبیعی نیرومند
حال برای این که به قدرت گیاهان پی ببرید نظرتان به آزمایش زیر جلب می‌کنم.
دکتر کن هاشيموتو که در زمينه ارتباط بين گياهان و انسان مطالعه مي‌کرد روزی نظرش به اين سؤال جلب شد که آيا می‌توان با گياهان وارد يك گفتگوي دوستانه‌ي دوطرفه شد؟!
به اين منظور، او تصميم گرفت آزمايشی را با کمک کاکتوس ارزشمند خانوادگی‌شان ترتيب دهد و از همکاری همسرش نيز استفاده کند. همسر هاشيموتو استعداد و علاقه زيادی به پرورش و نگهداری گل‌ها و گياهان داشت.
هاشيموتو برای آزمايش خود دستگاه ضبط صوتی با كارايي خاص طراحی کرد، تا عکس‌العمل‌های احتمالی گياه را ضبط کند. اين سيستم قادر به رديابی نوسانات صوتی به صورت نمودار بود و او با ترجمه مجدد و تبديل اين نوسانات و تلفيق آنها با طول موج‌هايي خاص می‌توانست به گياهش صدايي را ارزانی کند. همسر هاشيموتو به کاکتوس‌شان اطمينان داد که خيلی خيلی دوستش دارد. اين ابراز علاقه تاثيری آنی بر روی کاکتوس گذاشت و با کمک دستگاه هاشيموتو، صدای گياه به صورت زمزمه‌ای با دانگ صدای بالا قابل شنيدن گشت. شگفت‌انگيز اين بود که اين آوا بسيار شبيه آواز بود و برخوردار از ريتم و لحنی خاص که آن را متفاوت و دوست‌داشتنی‌تر می‌کرد و می‌توانست با گذشت زمان در فرد شنونده احساسي از شادابی و شعف را بر جای بگذارد. گياه کاکتوس به ابراز محبت خانم هاشيموتو پاسخ داده بود! آن‌هم چه پاسخ دلنشين و باورنكردني‌‌اي!
خانواده هاشيموتو از اين موضوع چنان به شوق آمدند که ارتباط بسيار قوی بين آنها و کاکتوس محبوب خانوادگي‌شان ايجاد شد، به طوريکه توانستند شمردن اعداد را تا 20 به گياهشان ياد بدهند باورتان مي‌شود كاكتوسي وجود داشته باشد كه بتواند تا 20 بشمارد!
