آشپزباشی
همان‌طور كه می‌دانید، تك‌تك شهرهای ایران، دارای غذاهای سنتی و شیرینی‌های مخصوص به خود هستند.
تعداد شیرینی‌هائی كه در تبریز پخته می‌شود، بسیار متنوع است.
شیرینی «قرابیه» یا «قُورابیه»، نوعی شیرینی سنتی و گرانقیمت تبریز است كه با بادام معمولی و بادام تلخ، آرد سفید شیرینی‌پزی، شكر، سفیده‌ی تخم‌مرغ و وانیل تهیه می‌شود.
البته در«قرابیه‌ی پسته‌ای» به جای بادام، مغز پسته به‌كار می‌رود و بجز این دو نوع قرابیه، قرابیه‌ی نارگیلی هم، نوع دیگری است كه طرفداران زیادی دارد.
شیرینی قرابیه، بیشتر در عیدها و مهمانی‌ها همراه با چای خورده می‌شود.
«نوقا» یا «نوگا»، یكی دیگر از شیرینی‌های محلی تبریز است، كه از شكر، سفیده‌ی تخم مرغ، گردو و وانیل درست می‌شود و انواع مختلف آن، شامل وانیلی، كاكائویی و شكلاتی می‌باشد.
اما یكی دیگر از شیرینی‌های محلی تبریز، «اریس» یا «ریس» است كه از شیر، شكر، وانیل، پسته و كاكائو تهیه می‌شود و دارای انواع كاكائویی و تسبیحی می‌باشد.
اما ببینیم «لوز» چیست؟ و مواد اولیه‌ی آن چه می‌باشد؟ لوز، یكی دیگر از شیرینی‌های سنتی تبریز است كه در انواع بادامی، پسته‌ای و زعفرانی، تهیه می‌شود و مواد اولیه‌ی آن شكر، وانیل، بادام، پسته و زعفران است.
حتماً شما تاكنون اسم راحت‌الحلقوم را شنیده‌اید و با خود فكر كرده‌اید كه چیست و چرا به این نام خوانده می‌شود؟
«راحت‌الحلقوم»، یكی دیگر از شیرینی‌های سنتی تبریز است كه اصل آن از كشور تركیه می‌باشد و با نشاسته، شكر، گلاب و عطرمایه (اسانس)های میوه‌ای، در رنگ‌های مختلف تهیه و در آخر، به شكر آغشته می‌شود.
البته از آن جهت به این نام خوانده می‌شود كه بسیار نرم و لطیف، و خوردنش بسیار راحت است. «باقلوا» هم، شیرینی دیگر شهر تبریز می‌باشد.
البته باقلوا، شیرینی سنتی تركان آسیای میانه است كه به دیگر كشورها راه یافته‌است.
باقلوائی كه در تبریز پخته می‌شود، به سبك باقلوای كشور تركیه است و از بادام، گردو، گلاب، شكر، هل، آرد شیرینی‌پزی، بیكینگ‌پودر، زرده‌ی تخم مرغ، خاكه‌قند، شیر و روغن، درست می‌شود.
آنچه همیشه از قدیم تاكنون در سفره یا روی میز غذای خانواده‌های تبریزی به چشم می‌خورد، مرباست كه همانند دسر، بعد از غذا مصرف می‌شود و حتا در مهمانی‌ها نیز، برحسب سلیقه‌ی افراد، از یك یا چند نوع مربا استفاده می‌شود.
اما خالی از لطف نیست كه كمی هم راجع به «حلوای گردوئی» بدانیم.
حلوای گردوئی از تنقلات اصلی مردم آذربایجان در شب یلدا و روزهای سرد زمستان است كه سر سفره‌ی صبحانه، با نان لواش تازه و شیر میل می‌شود.
حلوای گردوئی، حلوای بسیار خوشمزه‌ای است كه در كارگاه بزرگ حلواپزی در تبریز تهیه می‌شود.
نان‌های سنتی تبریز
نان‌ها، در تبریز متنوع هستند. بعضی از آن‌ها مانند نان بربری كه در تبریز «كوكه»، و لواش كه «لاواش» خوانده می‌شود و نان سنگك، از جمله‌ی نان‌هائی است كه در تبریز هم مانند اكثر نقاط ایران مصرف می‌شود.
اما در شهر تبریز، نان‌های كشور تركیه مانند پیده، اكمك و سیمیت، طرفداران زیادی دارد.
ولی نان‌های روغنی «یاغلی كوكه» و نان‌های مغزدار «ایشلی كوكه» نیز، نان‌های سنتی و محلی تبریز هستند كه در صبحانه و ماه رمضان مصرف می‌شوند.
غذاهای سنتی تبریز
تبریز هم، مانند بسیاری از شهرهای دیگر كشورمان، غذاهای سنتی متنوعی دارد؛ اما كوفته‌ی تبریزی، كباب تابه‌ای، كوكو، دلمه‌ی برگ و پیچاخ‌قیمه (قیمه‌ی كاردی)، از معروف‌‌ترین غذاهای سنتی تبریز است.
«پیچاخ قیمه»، نوعی خورش است كه با گوشت، پیاز، خلال بادام، زعفران و ادویه، تهیه می‌شود.
كوفته تبریزی نیز، با گوشت چرخكرده، لپه‌ی پخته، پیاز، تخم مرغ و آلو، آماده می‌شود. مواد اولیه‌ی كوكوی سنتی تبریز هم، شامل هویج، فلفل دلمه‌ای، سیب زمینی، لوبیاسبز،
تخم مرغ، پیاز و گوشت چرخكرده، می‌باشد.
