تحریریه آشپزباشی
لوبیا سبز
موطن این گیاه آمریكای مركزی و جنوبی است. دارای دوواریته میباشد: لوبیای پابلند و لوبیای پا كوتاه، كه نوع اخیر از نظر اقتصادی و سطح زیركشت دارای اهمیت بیشتری است. مناطقی كه شدت گرمایش در تابستان زیاد نباشد می‌توانید تا اواسط تابستان نیز به كشت آن مبادرت نمایید.
این گیاه در زمین‌‌های بیش از حد رسی و شنی و در آب و هوای خیلی گرم نیز رشد می‌كند. دمای مناسب برای رشد و نمو كافی این گیاه بین 18 تا 25 و برای جوانه زدن 15 درجه سانتیگراد است.
در دمای پایین‌تر از 4 درجه دچار اختلالات می‌گردد ولی در نواحی معتدل آن را پس از پایان سرمای بهار به طور خطی بكارید. هوای سرد و یا بسیار گرم در زمان گل‌دهی برای آن زیان‌آور بوده و عدم تشكیل میوه را به دنبال خواهد داشت. فاصله خطوط كشت را حدود 35 الی 45 سانتیمتر و فاصله بوتهها را حدود 15 سانتیمتر در نظر بگیرید، مقدار بذر لازم برای هر متر مربع حدود 15 گرم میباشد.
پیشنهاد می‌شود بذر آن را از گونه‌ای انتخاب كنید كه غلاف‌های آن گوشتی و به اصطلاح بدون نخ باشد. برداشت لوبیا سبز هنگامی است كه غلاف‌ها كاملا سبز و شاداب است و دانه‌‌های آن سفت نشده باشد. شته از آفت‌هایی است كه لوبیا سبز به آن دچار می‌شود.
اگر ابتدای كار متوجه شوید می‌توانید با فشار آب شیلنگ شته‌ها را بشوئید و یا با مخلوطی از آب تنباكو و سیر رنده شده كه آن را از صافی عبور داده‌اید و چند قطره روغن مایع خوراكی آن را سمپاشی نمایید و حتی‌الامكان از سم در منزل استفاده نكرده مگر تخصصی در این زمینه داشته باشید. لوبیا سبز دارای پروتئین و ویتامین E,B و فسفر و آهن است.
سیب‌زمینی
موطن اصلی این گیاه آمریكای مركزی و جنوبی میباشد و در ارتفاعات آند، بولیوی، پرو و شیلی مشاهده گردیده است. برای اولین بار در زمان فتحعلی شاه قاجار توسط سفیر ایران از آمریكا به ایران آورده شد. سیب‌زمینی گیاهی است دائمی ولی از نظر ساقه‌های هوایی و برگ‌ها یك‌ساله است.
ساقه‌ها در اغلب نژادها توخالی هستند، رنگ ساقه اغلب سبز است ولی گاهی هم به رنگ‌‌های بنفش و قرمز در می‌آیند. برگ‌های سیب‌زمینی در ابتدا ساده ولی در مراحل رشد به صورت مركب، پرزدار بوده و مقدار و اندازه برگچه‌ها متفاوت است.
جهت كاشت سیب‌زمینی از غده‌های آن با جوانه‌های كوتاه و قوی به اندازه 1 تا 2 میلی‌متر استفاده نمایید رعایت این نكته سبب خواهد شد كه بوتهها قوی‌تر و پربارتر به بار آیند. در نواحی معتدل زمان كاشت آن نیمه دوم فروردین تا اوائل اردیبهشت ماه است.
اصولا نمی‌توان سیب‌زمینی را با دیگر سبزی‌ها در یك مكان كاشت و آبیاری نمود چون سیب‌زمینی به آب كمتری نیاز دارد. بنابراین در خانه باید محلی جداگانه برای كشت آن در نظر گرفته و اگر زمینی مناسب برای كشت آن ندارید بهتر است از كشت آن صرف‌نظر نمایید.
سیب‌زمینی نیاز به خاك قوی و سبك دارد و فاصله ردیف‌های كاشت آن را حدود 40 سانتیمتر و فاصله بوتهها را از یكدیگر حدود 20سانتیمتر در نظر بگیرید. فاصله را به این خاطر زیاد در نظر می‌گیرند كه دادن خاك پای بوتهها و ساختن پشته مناسب مقدور باشد.
آبیاری مزرعه را به صورت نشتی انجام داده و دقت نمایید آب و رطوبت محل طوقه سیب‌زمینی را فرا نگرفته و به زیر بوته سیب‌زمینی نفوذ نماید. وجین مزرعه و خاك دادن مرتب بوتهها از یك ماه و نیم بعد از كاشت و نیز دادن كود سرك الزامی میباشد.
سیب‌زمینی را از هنگام كاشت كه زمین آن كاملا مرطوب است تا زمان گل كردن نباید آبیاری كرد ولی پس از ریختن گل‌ها فقط هر سه روز یك بار باید زمین آن را آبیاری نمود (حداكثر سه بار) و دیگر تا زمان برداشت نیازی به آب ندارد. در سیب‌زمینی انواع ویتامین‌های A,C,B2,B1 و املاح معدنی فسفر و كلسیم وجود دارد.
