ستاره سوم: شناخت مواد غذائی ضروری یا هوسی
متاسفانه ما در طول شبانه روز از برخی مواد غذائی استفاده می‌کنیم که برای بدن ما ضروری نیستند و حتی گاهی ضرر و آسیب زیادی را به بدن ما وارد می‌کنند.
تنقلات مصنوعی، چربی‌های اضافی، شیرینی‌های مضر، خوراکی‌هائی با مواد افزودنی زیاد و بسیاری از غذاهای غیر لازم ذائقه ما را تغییر داده‌اند بطوری که به جای انتخاب ماده غذائی لازم برای بدن، از هوس‌های غذائی کاذب پیروی می‌کنیم.
همان‌طور که یک خانم باردار در طول بارداری توسط بدن خود هدایت می‌شود و می‌تواند بفهمد بدنش به چه مواد غذائی نیاز بیشتر دارد، انسان‌های دیگر نیز اگر تغذیه صحیح داشته باشند می‌توانند تشخیص دهند در هر مقطع زمانی بدنشان به چه نیاز دارد، اما اگر به جای پیروی از درخواست‌های طبیعی بدن، از هوس‌های کاذب پیروی کنیم این قدرت تشخیص به مرور زائل یا کمرنگ شده و فرد با انواع بیماری‌ها یا اختلال‌های جسمانی روبرو خواهد شد.
روزه‌داری به فرد کمک می‌کند تا قدرت تشخیص خود در انتخاب مواد غذائی لازم را بازیابد. به همین دلیل است که برای مثال برخی روزه‌داران تمایل به خوردن شیرینی‌های طبیعی پیدا می‌کنند یا آب گرم یا آب میوه را به نوشابه‌های مصنوعی‌ترجیح می‌دهند.
ستاره چهارم: خود انضباطی
داشتن انضباط و نظم درونی از کلیدهای اصلی رسیدن به خواسته‌ها، نیل به اهداف و به دست آوردن موفقیت در زندگی است.
متاسفانه بیشتر ما عادت کرده‌ایم که نظم و انضباط از بیرون به ما تحمیل یا برایمان تعیین شود و خودمان قادر نیستیم در هر زمان که لازم است نظم و انضباط را در کارها و زندگی ایجاد کنیم.
برای مثال بسیاری از انسان‌ها به راحتی قوانین راهنمائی رانندگی، مقررات حضور در سر کار و نیز قواعد شرکت در یک مسابقه را یاد گرفته و مراعات می‌کنند، اما اگر بخواهند برنامه‌ای مثلا برای تحصیل، تحقیق، رژیم غذائی یا داروئی یا هر کار دیگری تهیه کرده و بدان پایبند بمانند، موفق نمی‌شوند.
در واقع خود انضباطی کافی در آنها شکل نگرفته و برای داشتن نظم و ترتیب در انجام کار همیشه نیازمند کنترل‌های بیرونی‌اند.
تقریبا همه بزرگان و همه کسانی که در زندگی به کشف یا اختراع یا تحقیقات موثر مشغول بوده‌اند از خود انضباطی برخوردار بودند و قدرت آنها در رسیدن به اهداف بزرگ تنها به هوش و استعداد‌های آنها بستگی نداشته، بلکه آنها با خود انضباطی، قادر بودند پشتکار و نظم کافی برای رسیدن به هر هدف و اجرای هر برنامه را فراهم آورند.
به خاطر مراعات خط قرمز‌هائی که روزه گرفتن داراست، روزه‌دار می‌تواند به‌تدریج خود انضباطی را افزایش دهد.
چون برای پایبند بودن به نخوردن، نیاشامیدن و سایر آداب روزه‌داری تنها و تنها خود روزه‌دار است که می‌تواند خود را بدان پایبند نگه دارد و در نهایت هیچ کنترل یا نظم بیرونی نمی‌تواند کسی را به زور وادار به روزه‌داری کند.
برای خواندن بخش اول -ستاره های رمضان- اینجا کلیک کنید.
